Doe’t de skipper eigen baas wie,
fertsjinne hy it sponsorjild
mei wrotten en mei wramen
en wannear’t de striid dan oan gie,
brocht hy it eigen skip yn ’t fjild.

Doe’t de skipper net mear baas wie,
fertsjinne hy it plak oan ’t roer
troch stêd en doarp dy’t kamen
mei in skûtsje dat har oan stie,
mar mei it jild hold it net oer.

Doe’t de Rabo, dy’t sels baas wie
oer wat it die mei al dat jild,
de sponsor waard benammen
foar de folder dat it oan gie,
jûchheide hiel it skûtsjefjild.

Boalsert, stêd mei rûnom lân,
gjin mar om op te farren,
skûtsjes foeren dy foarby,
dêr hiest it wol mei hân;
do woest dy lykwols warre
oars as mei dyn bûnte kij.

Gysbert Japicx, dichter fan
– it haadljocht oer de stjerren,
wolkom freugde fan de wrâld –
dy brocht dy yn de ban
fan heger mei dyn fearren,
pronkje net yn ’t inkelfâld.

Boalsert, stêd fan hegerop,
do litst in skûtsje farre;
Siete* wie dyn earste man
mei ’t haadljocht yn de kop
fan wat is dit in barren:
”k Meitsje der religy fan.’

* Siete Meeter