Wylst de wyn de Heger mar beweage,
tugen krûpten klappend heech,
lei Hylke* mei in blein yn ’t leech
as kûsdoek op ‘e wang
en mei in flues foar eagen.

Syn manier fan lege konsintraasje
brocht him yn de djippe trâns
fan skûtsjeskipper gryp dyn kâns,
mar slomje net te lang,
want winne dochst mei faasje.

Noch betize nei ’t bewusteleaze
trainen sette er útein,
hy like by de start ferslein,
mar sûnder trâns of twang
hat Hylke heger keazen.

* Hylke de Vries finishte as fiifde

Yn Starum wie it allegearre:
hege seeën op ‘e Iselmar,
de wyn dy’t hieltyd sterker waard,
it dykpublyk dat soks wurdearre,
skippers troch protesten yn de war
en Klaas* as earste fan de kaart.

Hy hie Wâldsein sa wis lansearre
yn de earste wike fan de striid;
op Starum wie it nei syn aard
in stive koelte, ’t skip lavearre
sa’t in hichtepunt fljocht troch de tiid,
de loete joech him ek noch baat.

It ûnheil waaide út it westen
mei’t de boei sloech tsjin de brune kop,
dat yn it draaien waard er dwyl
wat útrûn op in tal protesten;
Klaas koe sette noch sa heech it krop,
syn lichtepunt bleau wis nihyl.

* Klaas van der Meulen