De rook fan kamperfoelje fiert
my mei op wjukken fan
de bij dy’t folle heger giet
as finzen yn de ban.

Mar as de boer de sleatten slat,
dan bloeit der noch ien blom
en rûkt de drek as rook sawat,
kom dêr dan mar ris om.

De driging fan de nacht
wie djipper as de mar
en heger as de wolken,
mar is de dei oan bar,
dan skept it ljocht de dracht
fan wat ‘Ik bin’ fertolket.

Ik bin it strieljen nei
de hichte en belis
it wetter mei in loper
fan sulver, like wis
baai ik troch mist en saai
nei beam en strúk it koper.

Ik sjit omheech, want sjoch
it blau lûkt ivich oan,
mar ûnderweis dan test ik
de blêden fan de moarn
en fyn sa út en troch
yn hege beammen plastic.