Obadja moast fan kening Achab
wetterwellen sykje, dêr’t noch gers
te finen wie foar alle dieren
by ’t paleis, oars soe it mes
de slacht ynsette, mar sa’n dea
koe ’t keninklike hôf net siere.

Obadja, tusken foarst en godsman,
seach ynienen op syn paad profeet
Elia: ‘Sprek do fan myn kommen!’
Mar Obadja siet yn need,
want kaam de moeting net, de dea
soe dan foargoed syn lûd ferstomje.

Obadja, bringer fan de wurden
dy’t Elia foar de kening hie,
wie by de moeting mei ferwiten,
hearde hoe’t it fierder gie:
in oprop troch it hiele gea,
de Karmel brocht in oare rite.

* Hendrick Goltzius (1558-1617)
Ets ‘Moeting fan Elia mei Achab’

Hoe koe de mem dit oars begripe
as de straf foar ’t eigen kwea,
dat boppekaam troch de profeet;
no wiene man en soantsje dea,
sy moast troch ’t libben sûnder stipe.

De godsman droech de soan nei boppen
tusken mem en himel yn
en rôp de Hear ferwitend oan;
syn siken waarden as de wyn,
de geast hat wer ta libben roppen.

Elia kaam mei ’t jonkje ûnder,
joech it libben oan de mem,
fan wa’t de hertslach flugger gie
en folle wisser klonk har stim:
‘As godsman diene jo in wûnder.’

* Achttjinde-ieuske Bulgaarske ikoan
Ofbylding ‘Elia makket libben’