Neam net de oarloch, mar de streamen
yn natuerlik libben, enerzjy
foar minsken, sinne, wyn-en-dy,
dy’t frede bringe yn har dreamen.

Se sizze dat de Gaustersyl natoer
noch hat, mar gasoansluting mist
en datst dêr libjend dea al bist,
dat sin en wille binne djoer.

Neam net de dea, mar wol it streamen
fan it gas út blanke tank sa mids
de blommen, sprekkend kompromis
en kamûflaazje oan de seame.

De kleurebôge mei syn dûbelfoet
ferrize yn in reuzewolk
dy’t spielde oer de wetterkolk,
dy bôge klom nei in betsjutting:
de ierde waard in goed ûntwyk,
it minskdom soe tenei omlyk,
sa skreau de Skilder syn begrutting.

De minske klom de ieuwen troch mei moed:
de wiisheid fan in Socrates,
it brein fan Aristoteles,
elk op syn eigen hege wize,
de kleare kleuren fan Vermeer
en noch safolle skilders mear,
lit dan dy iene ek mar rize.