It kin net sûnder sinten,
want de skûtsjes ha gjin fracht
foar ’t greidlân fan de boer;
se hâlde ’t âlde wol yn acht
en freegje yn de brij om krinten.

De boerebank koe ’t misse,
joech de skûtsjes ryklik fracht,
mar ’t wie de boer doe oer:
‘Wy lizze krom by dei en nacht
en kinne ’t sponsorjild net risse.’

Sa komt men op ‘e kofje,
mar alhiel net by DE,
dy joech it frachtjild oer
op kosten fan tabak en tee
foar folle langer as in skoftke.

Se lieten har plakette
sile yn jier dûbel acht
en op ‘e poster foer
de Snitser Pan mei kofjefracht,
wat botste mei guon Jouster wetten.

De Snitser mar lei ûnder spanning
fan de wyn en ’t klassemint
fan wa wurdt kampioen?
It skûtsje dat it bêste rint
mei oan it skreppen syn bemanning.

De float moast nei de winner riede,
want dêr wie de spanning foar,
it waard gjin skipper jûn;
faaks Siete*, hy hie rûn as ’t spoar,
mar stress soe straks syn wetter siede.

It wetter brûsde troch de waring,
Siete sette him te skrep
lykas in jonge hûn;
doe krige hy fan Rienk** in mep:
‘Protest, de winst is net dyn gading!’

De spanning soe de wedstriid meitsje,
sette troch nei ’t lêste skot:
wurdt Siete kampioen?
Foar him smiet Rienk in geunstich lot,               * Siete Meeter
dat Boalsert koe de stress belaitsje.                  ** Rienk Zwaga