Lit de modder hjoed de dei wer rize,
nei’t de terpen rekken sljocht,
dat de Fries de minskheid wize
sil hoe’t sy de hichte socht
en sloech de dioksyde wûnen
yn ’t klimaat wat lijen brocht.

Bliuw net stean by Fryske modderhichten,
wiisheid is ek oars te lien;
sjoch de sekken, no noch tichte,
Friezen eigen, hurd as stien:
‘Wa smyt en is noch sûnder sûnde?’
Net in sek is iepengien.

Wa’t heger spilet, brûkt it gas
foar fjoer dat kleuren bollet;
ierde lit de farder los,
dy’t wer yn fêste rollen rôlet.

Noch heger spilet ljocht en rein
de kaart fan kleuren yn de bôge,
minskleas wurdt de helte lein;
wannear is ’t hiele spul foltôge?