De eigen kening op ‘e muorre
harke nei de rauwe klacht
dat soannen tsjinnen al as miel;
de iene mem joech sa har diel,
de oar hold oer har bern de wacht…
de mantel fan de kening skuorde.

In rousek kaam it folk foar eagen
dy’t de kening droech op ’t fel,
omdat hy gjin fertrouwen hie,
tsjin ’t sizzen fan de godsman wie;
fel klonk it wurd: syn kop moast del…
wa hie fertrouwen yn in leagen?

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Hongersneed yn Samaria’

De foarst fan Aram wist op ’t lêst
oer ’t fiere sicht fan de profeten
en stjoerde tal fan legerweinen,
dat Eliza rekke fêst
yn Dotan, like de fersleine.

Syn bange feint, beheind yn ’t sicht,
seach op syn wurd in fjurrich leger,
in rûnte om de weinen hinne;
fijâns eagen moasten ticht,
dan koe Eliza foar har rinne.

De Iene makke ’t leger blyn,
Eliza brocht it nei de kening,
dy’t fijâns bloed seach yn de strjitten;
profeten geane dêr tsjinyn
mei iten, lit it dus mar sitte.

* Yllustraasje ‘De fjurrige legermacht’