Blau wie de dei en fier it sicht
en ’t eilân libbe as in hert,
it sintrum fan it lykwicht
mei de kyl fan swier gewicht,
dat omslaan soe it net.

Roerkening, namme fan gewicht,
troch flaggen yn it feestkleed set,
it roer as stjoerend septer,
dêrom siler doch dyn plicht,
do stelst de wedstriidwet.

Sterk wie de wyn, de kyl te licht,
it fieren fan de skoat te let,
it sintrum kaam út lykwicht,
mar de kening die syn plicht
oan ’t roer en wie beret.

Hy hold de wacht oer bollen,
bullguard stie op ’t wite shirt,
in earenamme foar de kick;
hy hold behalve wacht de holle
koel en hearde net de namme nerd,
behalve jong wie hy ek dik.

Dy nacht wie neat tefolle,
stikken gie it halterút,
gjin harsens wachte op ‘e bus;
de bullguard wachte wol op bollen,
mar dy loeken him it kickshirt út,
wol stikken koe syn namme dus.