Ik, Nahum, wol noch sprekke
oer jim stêd** as liuwenêst
fol mei wat liuwen rôven,
want dat bestean foldocht jim bêst,
hoe kin it oars mei grutte bekken.

Hy, kening fan de Meden,
ropt syn troepen byinoar,
dy’t klimme op jim muorre;
it wurdt de bloedstêd fierste bar,
want oarloch komt yn plak fan frede.

Do, Juda, meist no fiere
feest, de fijân giet net yn
en út; sjedêr ferstruiden,
sy gean deryn en drinke wyn
mei dy, de Heare is de wiere.

* Ikoan ‘Profeet Nahum’

** Ninevé

Yn Elkos bin ik berne,
Nahum, treaster sa’t ik hjit,
bekend as ek ferflokker,
fan út it skaad nei skroeiend hjit,
profeten moatte beide kinne.

De Iene komt mei twirren,
smyt it stof de hichte yn
en lit de see ferdroegje;
de bergen skodzje fan de wyn,
syn grime wurdt al field fan fierren.

De Iene wol it goede
foar it folk yn grutte need,
befrijt fan jok en bannen
en makket Juda’s wei wer breed
nei Sion, wenplak sûnder noeden.

* Ikoan ‘Profeet Nahum’