Hy hat it roer út hannen jûn,
hiel oars as alve jier ferlyn:
fan ’t Drachtster skûtsje skipper ôf;
it rûn op ’t lêst mar min mei wyn
dy’t twirre: Hattum* wie net sûn.

De swierte fan it skip wie gjin
probleem doe’t skûtsjes bleauwen âld,
dat Aldert** wie faak nûmer twa,
mar skippers ha in koart ûnthâld
as ’t moat sa’t it fan âlds net kin.

Ien skipper bleau tradysjes trou,
foar Hattum woech it âlde swier,
dat nûmer twa waard tsien derby,
dochs bleau er tweintich jier yn ’t spier,
waard evenredich skipper ôf.

* Hattum Hoekstra
** Aldert Hoekstra, de heit fan Hattum

Foto’s fan Johan Witteveen/Sj. Andringa

De iene ramp komt nei de oare:
mei Aldjier de liuw ûntfierd,
yn maaie túch en fleugel wiet,
it wie net dreech om sa te scoren.

It barde mei it ploechjesilen:
fyftjin amateurs oan board
om wyn en wetter oan te fielen
en blierren troch de fokkeskoat.

Se wiene fan it sânich libben*,
misten dus de fêstegrûn,
gjin wûnder dat it nuver rûn,
se ha noch nei de hichte stribbe.

De lichte wie it plak foar ’t swimmen
foar de liuw en amateur
om yn de Wide Ie te trimmen,
’t gie dûbelop, dus gjin geseur.

* Bedriuw ‘Zandleven Coatings’