Jehannes* woe wol sile,
mar dan hurd en progressyf,
dat wie wat der doe spile,
beide poaten hold er stiif.

Op Drachten wie de namme
Hoekstra as in âld geskink,
Jehannes waard beskamme,
mar net troch de namme Mink.

Jehannes waard net lêste,
mar woe wol nei nûmer sân,
progresje dus, net rêste:
boar en hammer yn de hân.

De bazen woene stadich,
want it âlde moast net wei
en boppedat gie ’t aardich,
net in al te grutte draai.

Jehannes woe net draaie,
hold de beide poaten rjocht,
liet al it âlde waaie,
seach yn nûmer sân gjin ljocht.

* Jehannes Mink

Mole, hynder, skûtsje, skries
en dêrby ek in pompeblêd,
wat wol men mear yn Fryslân?
In skipper út in doarp of stêd
praat Frysk al is hy ek gjin Fries.

’t Hearde foar de mikrofoan
as flokken yn in katedraal:
Henk Taekema syn Hollânsk;
it wie al út mei syn ferhaal,
hy joech it plak oan ’t roer deroan.

Skippers kamen ta ’t beslút:
Frysk is tenei de skûtsjetaal,
wat wol men mear yn Fryslân?
In skipper mei in smout ferhaal,
want Omrop Fryslân stjoert dat út.