It wie de dei fan de trapeze,
neffens silers yn it skerpe jacht;
kaam ’t skûtsje op syn kant, dan hingje,
de skipper hie sa alles yn de macht,
sjedêr, de Snitser Pan soe race.

Op ’t eigen wetter soe it heve,
ek de romte spriek de Pan wol oan,
de nauten liken mear op hingjen,
de skipper hie it dêr al faak bestoarn,
mar hjoed liet hy syn skûtsje sweve.

Der wie mar ien dy’t him bedrige,
sa te sjen de skûte mei de L
yn ’t folle túch, gjin lêst fan hingjen,
de Lemsters joegen harren noflik del,
de foto soe der net om lige.

Foar Jitze* wie ’t in minne nacht,
want wekker lei er fan de start:
de Heale Moanne nûmer ien,
de dream brocht him nei finish acht,
’t senario wie swart.

De middeis like ’t ek net bêst:
de skûtsjes starten foar de wyn,
de Heale Moanne lei yn ’t skaad,
mar kriich fan nûmer twa gjin lêst,
gjin konkurrint rûn yn.

Hoewol’t de rûte foar him lei,
seach hy geregeld achterom,
Wâldsein lei suver op ‘e kont;
de nacht hie neat sein oer de dei,
foar Jitze wie de rom.

* Jitze Grondsma