Wa’t foar syn libben djip gean moat
en ek noch sûnder kleur bestiet,
besiket hegerop te kommen,
dat de moarntiid fleuret swart,
in skerp kontrast mei hoe’t it fierder giet.

De klim fan ’t wetter ôf wie dreech
genôch nei keale toppen yn
de nacht, mar ’t is der wol fan kommen
dat se slommen himelheech
foar har gefoel yn lykwicht op ‘e wyn.

De wekker fan de moarn klinkt read,
it skrille sein foar it toilet:
de fear wurdt poetst, it ôffal romme;
klear foar ’t djipgean yn de feart
is hy yn skerp kontrast mei iel en wet.