Hy is op wei sa’t hy dêr stiet,
de rjochte dyk rint nei de kym,
dy’t breed syn earmen spriedt.

De bermen binne grien fan hoop,
de blommen bloeie hjoed op rym:
‘It wurdt in hiele loop.’

De âlde iik seit: ‘It komt klear,
de groei is der by my al út,
somtiden die it sear.’

It piipkrûd fluitet wyt fan nocht:
‘Sjoch foar dy nei de blauwe loft,
gjin noed, de dyk is rjocht.’

De dyk wiist him de rjochting oan:
‘No sa, dit duorret noch in skoft,
de fleur deryn, oant moarn!’