Se binne oars as oars,
sa wurdt der sein,
want polyfalken
snije troch de weagen
mei har skerpe noas
en sile as in trein
yn poly-eagen.

Se binne unifoarm,
sa wol men ha,
dat polyfalken
krije wol in teken:
’t nûmer is de noarm
yn ’t rychje, dat no sa
en wis foar leken.

Mar oan de oare kade leit in tsjalk,
dy’t eartiids oer de weagen klapte,
mei ’t katoenen túch de wyn beflapte,
sa unyk as ek it skippersfolk.