Besopen kaam de kliber út ‘e stêd,
lavearre âljend oer de strjitte
mei de blaas en pânse fol,
ien slingere om stam en blêd,
in oare miigde heech, syn wiete rol,
de tredde koe de droege knak net litte.

It wie in oare kliber yn de stêd
dy’t fan de beam syn wenplak makke,
friet de magen barstend fol,
de tûken rekken sûnder blêd,
de stam lykwols bleau yn syn hege rol
en fielde hoe’t de triedden stadich sakken.

De tûzen akrobaten fan gewicht
feroaren linich fan posysje,
sieten samar yn har rol:
se slingeren mei helder sicht
wyld hinne en werom ek foar de lol,
mar sûnder de sirene fan de plysje.