Noch hâldt it reid de plom omheech,
in útropteken fan de jûn
dat libbens net it leed ferjitte;
de flagge foar de helt omleech
is oan it lot fan deaden bûn.

Unthâld bliuwt net by earder stean,
rint op mei bylden fan de dei
dat libbens ek de takomst mjitte;
de fierte wiist de wei te gean,
it wite noeget flagjend mei.

De stâlen steane rjocht oerein
en stekke wite plommen op
dat libbens fan de frijheid witte;
ûneinich blau is boppe lein,
in teken dat oanhâldend ropt.