De atalanta net, dy’t ûnderoan
in gat fûn hat, in holte yn de bast,
de bleate delgong fan de stam, al hast
ferstoarn, mar foar de flinter skoan
te brûken by de delgong fan syn flecht,
dy’t sirkelet om it gat, syn goadetroan.

Watfoar mystearje leit sa lang bestoarn
yn bleate bast op ’t neakenstrân,
dêr’t atalanta fier syn wjukken spriedt
as hied er hjir syn berte hân,
en teart se kleurleas op, yn bast ferstoarn,
syn lêste libbensoere foar it gat,
dat him in passend grêf oanbiedt,
nei koart bestean syn libbenslot.