fan Edouard Manet*
Hy hat my portrettearre
sa’t ik wierlik bin,
in skriuwer dy’t basearret
’t oardiel op ‘e sin
fan ’t libben, elk syn rjochten
en as dat net bart,
beskriuw ik wat se tochten
yn it djipste swart,
ik, Emile Zola!
‘De keunstbarbaren ha besletten:
skilderijen fan Manet
ferbean yn de Salon!
Mar ik beskuldigje har wetten
fan in skildersmoard, sa net
dus, Edouard myn man!’
Ik ha my portrettearre
sa’t ik tink dat ‘k bin,
in skilder min wurdearre,
mar foar himsels net min;
lykas Zola my witte
liet, it Louvre is
foar dy, silst Kening hjitte,
libjend, dat is wis,
ik Edouard Manet!
* Edouard Manet (1832-1883)
hat neffens syn kollega Renoir
in foarbyld west foar de
ympressionisten, mar waard troch
de kritisy net wurdearre.
Se karakterisearren syn skilderijen
as flekkekeunst.
Skriuwer en freon Emile Zola
naam it foar him op.
|
