De skilder lei ’t palet skean del
en stiek de kwasten yn it gat,
sei doe tsjin Paula, syn model,
hâld efkes lins en rin mar wat.

Se kaam oerein en loek it kleed,
trochsichtich, heger oer it fel
en hold it rôze losjes beet,
it kaam op iepen hâlding del.

Se rûn om ezel en palet,
de eachopslach, yn noch gjin tel,
ûntdekte ’t hingjende skelet,
se waard net skruten, ek net kjel.

Dêr stie se mei har, each yn gat,
en lies it briefke op ‘e krún:
Rosine, earst sa moai as wat,
wie as in roas yn Venus’ tún.

De skilder pakte ’t ark wer op,
wylst ’t each nei beide famkes loek
en sketste har fan kont oant top
as twilling op it blanke doek.

* Antoine Wiertz (1806-1865)
waard berne yn Dinant en studearre
op ‘e keunstakademy yn Antwerpen.
Hy makke útsûnderlike skilderijen.
Yn Brussel hied er in gigantysk atelier
en in eigen museum.