Ik, swalker oer it streamend wetter
fan rivieren slingerjend troch ’t lân,
ha foar de sinne en de moanne
spand de tinte yn de snoade stân
en kraait moarns ier de hoanne,
krij ik knap foar it ferstân:
rivieren streame better
as men set de dei nei eigen hân.

Se kamen daliks nei it kraaien,
fiskers, mannen tusken nacht en dei,
ik hearde ’t plûnzjen fan de riemen,
wist hjoed ha ‘k de simmersinne mei;
doe seach ik har koart kriemen
mei de netten samar wei
yn ’t wetter; fisken snaaie
like my wol snoad sa as it lei.

Ynienen hearde ‘k kij dy’t balten,
stadich glidend oer myn swalkrivier,
ik seach de fearman hingjend kloetsjen,
want it boerespultsje weage swier;
ik wist, myn taak is hoedzje
wylst snoad melkend dier nei dier,
sil bakke fisk yn molke,
sa kom ik de nacht troch… oant moarnier!

* Salomon van Ruysdael (sirka 1602-1670)
waard berne yn Amsterdam, mar it grutste part
fan syn libben wenne er yn Haarlem.
Hy skildere faak beammen, fertikale eleminten,
dy’t yn kombinaasje mei in horizontale struktuer
foar dramatyk soargen.
Skilderij ‘Rivierlânskip mei beammen’.