De jûns hie hy net foar har stien
mei ’t net fol fisk, grutsk as in bern,
en mei ’t ferhaal dat kaam nei: ‘Hark,
de mar hat al syn fisk ferlern,
sa ha ‘k it hân…’

De deis dêrop hat Lars him fûn
yn ’t kappe bit, heal ûnder ’t iis,
noch dikker yn de klean en stiif
as ’t latwurk fan de baar, in griis
sa woed er ha.

Syn leave frou gie troch de grûn,
foar bern wie ’t net om oan te sjen,
de geast derút, allinnich liif,
se hiene heit foargoed ferlern,
wa woe ’t sa ha…

It gie dy dei fan baar nei baar,
de dikke klean rap fan de lea,
doe bierre âlde Knut him op,
syn frou lies psalmen oer de dea,
sa woe se ’t ha.

* Juho Rissanen (1873-1950),
in Finske skilder dy’t ambachtlik begûn,
mar him letter troch in protte reizen
nei it bûtenlân breed ûntwikkele.