Slapend paar

van Jules Bastien-Lepage*

Geen brood zag hij meer in de handel
noch voelde hij het in zijn maag,
de korsten waren voor de hond;
zijn onafscheidelijke metgezel
bracht in het spel de stok terug,
dit deed hij graag.

Hij liep de blaren op zijn voeten,
want wandelen was er niet bij,
het ging van dichte deur naar deur
die open ging, niet verder dan een kier,
hij nam zijn handel vlug terug,
geen woord kreeg hij.

Geen oog had hij meer voor de handel,
zijn beide ogen werden zwaar,
nog zwaarder dan de venterstas;
hij hield het linker open, op een kier,
het viel nog op de hondenrug…
daar sliep het paar.

* Jules Bastien-Lepage (1848-1884)
Schilderij ‘De slapende venter’