Undergong fan Damaskus

fan ûnbekend*
Jeremia

De stêden binne slim ferbjustere,
want se hawwe ’t boadskip heard
dat sprekt fan ramp nei ramp,
de eangst giet de bewenners op en ôf,
lykas de see dy’t nea ta rêst komt,
dat har takomst is fertsjustere.

Damaskus hat gjin moed mear, slacht op ’e
flecht en beeft fan skrik en eangst;
as by in frou dy’t krijt
in bern, beset de pine hiel it folk,
de stêd, romroft, leit der ferlitten
by, dit wenplak komt fan boppen.

Jongfeinten falle samar dea op strjitte,
manlju stjerre yn de striid,
de flammen lôgje op
en litte oan Damaskus ’t ûnheil witte.

* Foto ‘Damaskus’