Zij verkeerde in de wolken,
droomde van een vergezicht
dat baadde in het volle licht
en haar gevoelens kon vertolken.

Voelen kon zij als Robinson
Crusoë, geheel alleen
op ’t eiland, niemand om haar heen,
waar zij in leegte vol de zin vond.

Uit de hoogte kwam het onder
in het rimpelloze meer,
zij vloog ook in gedachten neer,
ervoer een oppervlakkig wonder.

Dieper ging het, onder water
met een ander perspectief
en zuurstoflozer dan haar lief
was, zij verlangde naar een prater.

Schilderij ‘Uninhabited’