Beeld voor opa

van Jules Bastien-Lepage*

De last heeft hij te dragen
van zijn leeftijd en de takkenbos,
zijn rug en knieën zijn gebogen
voor het vuur dat hij terecht
laat branden in de koude winter…
opa speelt er niet op los.

Zij stelt aan hem haar vragen
over wat haar maar te binnen valt
en plukt het leven dat voor ogen
komt en overgaat in spel,
te buiten gaat zij zich aan beelden,
niets dat haar zomaar ontvalt.

De takken laat hij vallen
bij zijn thuiskomst, zich ontvallen laat
hij ook dat ouder worden hem de
ogen opent voor het spel
van ’t schattig kind met haar verbeelding,
bij dit beeld heeft opa hij baat.

* Jules Bastien-Lepage (1848-1884)
Schilderij ‘Verzamelaar van hout’