januari 27, 2023
fan ûnbekend*
Acht meter heech, de heuvel Thufa,
fan grint, wol fiifenfjirtichhûndert ton,
it geastesbern fan keunstner Nordal,
elke geast fielt him dêrmei ferbûn.
In oade oan Iislânske fiskers,
de wite fiskershut as monumint,
it plak dêr’t fisken drûge waarden,
geast en lichem bleauwen sûn.
Foar wa’t it paad nei boppen nimme,
draait yn de rûnte nei de fiskershut,
de top biedt útsicht oer de weagen
fan de oseaan, fier yn it rûn.
Hy sjocht de Harpa**, heart de klanken
dy’t yn de rûnte draaie nei de top,
him fiere fier oer ’t wide wetter,
mei de fiskers fielt er him ferbûn.
* Foto ‘Thufa’
** Konserthal yn Reykjavik
januari 20, 2023
fan ûnbekend*
It skaaimerk fan in hichte is
dat dy foar fariaasje soarget
yn it lânskip, grûn of see,
sadat de kym ferbrutsen wurdt…
ferbylding seit: ‘Der is neat mis.’
De rotsformaasje yn de see
ropt op it byld fan troch de iuwen
hinne hâldt oertsjûging stân,
is ’t net it leauwe dan it wurd,
foar marteling of dea sels ree.
De Costa Brava hjoed de dei
lit sjen in bûnte fariaasje
fan ferdivedaasje, grûn
of see, it jout net wat it wurdt…
de werklikheid wol: ‘Doch do mei!’
Sjedêr op grûn fan ’t leauwe stean
by Costa Brava noch de tsjerken,
lykjend op in rots yn see,
al jierren is dy romte leech…
de werklikheid lûkt hichten skean.
* Foto ‘Rotsformaasje by Costa Brava’