Archive for the Skûtsjesilen category

Noch foar de striid kin ’t raar beteare
as de skipper hiset heger ’t seil
as proefsyleleminten twirjend beare,
want dan rekket skip of skipper ûnder peil.

As earste sylde skipper Hylke*
Earnewâld oer Sitebuertster Ie,
bekend mei ’t rôljend Grouster wetter
sa’t der gjin betûfter siler wie
oant út ‘e hichte wei in twirre
him fûl falle liet yn ’t taande seil,
it skûtsje koe gjin meter fierder
wat de skipper fûn fier ûnder peil.

As twadde sylde skipper Teake**
’t Heale Moantsje skean de Moarre oer,
net ûnbekend mei ’t wiet fan Koudum,
rekke dochs it lot de man oan ’t roer:
syn harsens woene ’t mêstblok keare,
mar se skodden ûnder ’t wetterpeil,
hy koe gjin moantsje mear ferneare,
striek harsensskraabjend fok en seil.

* Hylke de Vries
** Teake Brouwer

Al jierren wie it resultaat
fier ûnder Snitser mjitte
– lit de Pan mar sjitte –
oeral gûnze fan dat praat.

De fraach wie wat men deroan die,
fan skipper rap feroarje
brocht noch gjin fiktoarje,
dan fernije wie de rie.

Twa meter langer waard de mêst
om ’t nije seil te hysjen
bûten de tradysje
fan wat bliuwt dat is it bêst.

Dus gau de kloaten om it blok
om ’t wite doek te hifkjen,
sûnder noch te wifkjen:
’t seil moast heger yn de nok.

Mei faasje op it slachfjild ta
om nei skerp sylde slaggen
oan te slaan de flagge
foar de Pan as nûmer twa.