april 4, 2021
fan ûnbekend*
Franz Kafka koe de ein net helje
fan syn ideaal: hjir bin ik ek
mei myn gefoelens yn de maatskippij
dy’t ûnpersoanlik is mei party regels…
sa wurdt men fersliten foar in gek.
Lit my jim dêrom mar ferhelje
fan in merje yn de neare nacht,
dy’t fjouweret oer myn benaud bestean,
beplakt mei allerhande swarte segels…
sa wurdt men in middel fan de macht.
Ik moat mei sûnens no betelje,
want sykhelje kin ik amper mear
troch alle regels fan de maatskippij,
persoanlik binne alle ûnheils-rigels…
kafkaësk, it kaam my op it sear.
* Foto ‘Franz Kafka’
maart 28, 2021
fan ûnbekend*
De heuvel dêr’t de simmer
trochrûn troch it hiele jier
foar bern om grut te wurden
sûnder twang fan wurd en stok…
se kamen withoefier.
De lytse Alexander
koe net oer de stok en ’t wurd,
oantaasting fan it wêzen
fan it bern yn broek of rok…
sa kaam it yn de put.
Hy waard ûntspannen master,
freonlik pratend mei de bern,
syn wurd brocht dissipline
sûnder twang, fuort mei de stok!
Sa gie gjin bern ferlern.
Fan him kriich ’t bern de frijheid
om te learen nei syn aard,
mei master koe it lêze
en ek skriuwe, wat in lok…
de master as syn maat!
* Foto ‘Alexander Sutherland Neill’