november 5, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Koe Salomé wol wille ha
al dûnsjend foar de holle
fan Jehannes, de heraut?
Fereale en mei him fertroud,
sa song se yn de opera,
’t wie har net gau tefolle.
Koe sy wol neaken foar ’t publyk,
dat wist fan ’t evangeelje
fan Jehannes, de heraut?
It wie mei ’t hillich wurd fertroud,
dy beide rûnen net gelyk…
wie dat ferskil te felen?
Strauss*** hie der wol fertrouwen yn,
want erotyk koe lije
by de froulju yn ’t paleis:
de dûns fan Salomé dy deis
wie as de wyn en sinneskyn…
wa koe it better krije?
Lit Salomé de ear mar ha
foar ien tút op ’e holle
fan Jehannes op in skaal;
it evangeelje sprekt de taal
foar ’t sjongen yn de opera
lykas de minsken wolle.
* Poster ‘Opera Salomé’
** Foto ‘Salomé mei de holle fan Jehannes’
*** Komponist Richard Strauss
oktober 29, 2017
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Foar har is ’t altyd winterwaar,
de wurkers ha gjin grûn om op te stean,
se bodzje troch yn tinne klean
foar hearen fan fabryk en adel,
úteinlik foar de tsaar.
Mar einlings is it harren oer
en tsjogge se yn optocht nei ’t paleis
mei hjitte koppen ûnderweis,
ynsletten troch soldaten…
se lizze ûnder fjoer.
Fiifhûndert reitsje ’t libben kwyt
op grûn fan opstân tsjin de tsaar syn wet,
dy’t wurkers op in rige set,
gjin inkeld rjocht om mei te praten…
sa klinkt it âlde liet.
It nije klinkt op Potemkin,
it slachskip, hjoed foar seelju om te slaan
har slach mei ’t doel om rjocht te dwaan
oan wurkers sûnder wurd en baten…
reboelje hat dan sin.
It is fuort noch gjin simmerwaar,
mar ’t iis teit yn de maitiid stadich fuort
op grûn fan wat feroarje moat:
gjin grûnwet inkeld foar de adel,
noch minder foar de tsaar.
* Foto ‘Bloedsnein yn 1905’
** Foto ‘Oproer oan board fan de Potemkin’