oktober 14, 2018
fan ûnbekend*
Der is altiten in begjin
wannear’t it giet om genoside:
ûnderdrukking fan dat oare folk,
foar hegerop perfoarst te min,
dus lit it kolkje troch de die…
it is fan alle tiden.
Armeniërs begûnen mei
har rjocht fan stim en demonstraasje
tsjin ûnderdrukking fan har folk;
minachtsjend seach de foarst dernei,
as sultan daliks út ’e rie:
der is en bliuwt ien naasje.
Slaan útinoar wie it befel,
en del wa’t dan noch demonstrearret,
minder- en moardweardich is dat folk,
bestimd foar earst de dea, de hel
ferbrânt de rest fan ’t minne sie,
sa’t Allah iepenbierret.
Wat sa begûn, rûn nei de ein
fan in folsleine genoside
op ’e rest fan it Armeenske folk,
dêr wie de ein noch net mei sein,
omdat de Turk der oars yn stiet:
it wiene oare tiden.
* Foto ‘Krusige Armeenske frouwen’
oktober 7, 2018
fan ûnbekend*
fan Maurice Prendergast**
Hy hearde by de ploech fan ‘Acht’,
yn stêd en lân bekend
as griemers mei wat kleuren,
mar Maurice waard dissidint…
de keunstner naam himsels yn acht.
Newfoundland wie syn berteplak,
in eilân as symboal
fan ’t eigen ienlik libben,
net in frou waard syn idoal,
as skilder kaam er ûnderdak.
Persoanlik wie syn skilderstyl
mei kleuren as fluwiel
en foarmen yn patroanen,
dêryn lei er hiel syn siel,
de bûtenkant wie mar in skyl.
Maurice hie oer himsels de macht,
wie nea in ûnderdiel
en mear as ien fan ‘Acht’.
* Foto ‘Maurice Prendergast’
** Skilderij ‘In dei op it plattelân’