februari 3, 2024
De greide bloeit al lang net mear,
it hurde gers bûcht net de kop
en jaget skriezen op ’e flecht,
de wjirmen krûpe nei de sleat,
it komt sa op ’e kop ferkeard.
De helte fan Europa’s foer
sit yn de amer fan de boer,
dat alle bisten wurde sêd,
it hurde gers bliuwt lykwols stean,
de bloei is sa noch lang ferbean.
De boer rydt mei syn swiere tank
Europa yn en sjit syn fjoer
ôf op ’e regels fan de stêd,
syn tank stjit stikstof ôf op grûn…
dat syn bedriuw bliuwt jierren sûn.
De trije skiep, byld fan de boer,
ferlieze ’t libben likegoed
as de natoer net langer bloeit,
dus flecht fan skriezen, skriem dit út,
dan wurdt de wjirm jim wer ta bút.
februari 1, 2024
fan William Turner*
De Swarte See lei yn it tsjuster
fan de Russyske autoriteit:
in float fan tachtich oarlochsskippen,
dy’t blokkearren kostber nôt,
dat barde lykwols juster.
Mar justerjûn is dat feroare,
want de swarte weagen ljochten op
fan fiifentritich oarlochsskippen
yn in steat fan fjoer en flam
fan achteren nei foaren.
Wat achter wie, komt hjoed nei foaren:
skippen farre fol de haven út
mei kostber nôt, Odessa ljochtet
goudgiel op, begroeven leit
de float… it is dy oare.
* William Turner (1775-1851)
Skilderij ‘Begraffenis op see’