oktober 12, 2021
van Thomas Moran*
Een rode stip,
meer is de mens hier niet,
gekluisterd ver beneden
toppen die nog uitzicht bieden,
maar waarop heeft hij nog grip?
Een dichte mist
zwierf tussen rotsen door,
die huilden, maar geleden
heeft geen steen, nu zwerven flarden
verder… voor de mens een list?
Een vogel zweeft
ver boven flarden uit,
heeft uitzicht op de toppen,
wacht op wat er nog te bieden
valt, wat hem beneden geeft.
De mens beleeft
geen list, maar harmonie
wanneer de zon de rotsen
kleurt en met de vrije vogel,
die thermiek als draagkracht heeft.
* Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Mist in Kanab Canyon’
oktober 11, 2021
Kin in mem har bern ferjitte
as sy nei de nacht op stap
gean nei de iepen greide
om de honger te ferslaan?
Sy sil dy twa in teken jaan.
Sil in mem dy fint net merke
mei syn tastel foar it each?
Sy hat gjin weet fan bylden
om dêrmei in slach te slaan,
sy sil dy twa in teken jaan.
Sille bern de mem net folgje
wannear sy it reid yn sjit
nei ’t sjitten fan de bylden…
ûnbewust joech sy dy kâns,
tafallich kaam dy fint doe lâns.
