Archive for the Lyrysk Deiboek category

Goed freed rûn nei de snein
en ik seach it lemieren
opgean oer it hoopjend grien.
Gjin wurd waard doe noch sein,
de stilte kaam fan fierren
op my ta, sa wyt as ien.

Mar ’t wiene twa dy’t oan
de wrâld it boadskip brochten
oer in libben op ‘e grins
fan winter nei in moarn
dy’t gûnzjend klonk fan fljochten
ingels tusken God en mins.

In rûnte, al hoe keunstich ek,
kin net de oare misse,
mannich rûnte sil men risse
ta in keunstwurk boppe alle drek.

In minske, al hoe keunstich boud,
is inkeld mar in stânbyld,
mar wa’t mei de oar it lân dielt,
krijt it keunstwurk dûbeld tabetroud.

De rûnten sakje yn de grûn,
gjin keunstwurk mear foar eagen,
mar bedoeld foar ôffalweagen,
funksjonearjend yn in hecht ferbûn.

Wat keunst bliuwt foar de minske oer?
Wat ite en wat drinke,
op elkoarren sûnens klinke,
foar de rûnten wurdt it floeiber foer.