oktober 20, 2016
|
|
|
| Se binne skepen op ‘e sechde dei, de hokkelingen dy’t noch pubers wiene en nei in tsjerkeliet te harkjen stiene, mar gjin hok te sjen, sa ûnder ’t swurk, allinnich stie it stek har yn de wei.
In hûndert meter fierder wie de tsjinst
Te meditearjen rûn de man fan ’t Wurd
Dus liet hy daverje muzyk en liet
|
oktober 20, 2016
|
|
|
| Dy deis socht ik it paradys, alteast de tagong ta dat gea, de lju ferklearren my net wiis: it hôf fan Eden fûn ik nea.
Ik seach in poarte op it grien,
Doe tocht ik dat de skerpe toer
Mei wurge eagen fan de tocht |