augustus 15, 2022
Kin de kade it net hâlde,
litte stiennen samar los
om yn de djipte wei te wurden,
dan is mear as ien de klos.
Auto’s kinne net parkeare,
automatysk op it plak
foar har al jierrenlang ornearre,
krije net mear har gerak.
Minsken fan de hechte mienskip
lûke oan de ljochtstriel-jas
om yn de nacht net wei te wurden,
wjerskyn komt dan goed fan pas.
Ien stapt yn in wankel boatsje,
taast de kade hoeden ôf
op siik nei noch mear losse stiennen,
oan de hechte mienskip trou.
Twa kear wurdt de mienskip tsjinne:
fan de stiennen en de stêd,
as ’t moat sels yn it neare tsjuster,
wylst de twadde leit op bêd.
augustus 1, 2022
Ik stek de tomme hjoed net op,
kin better skuld bekenne
oan it fûgeltsje dat tomke hjit,
ferwitend klinkt har rop.
De rôle sette ik rjochtop,
sa koe dy better rôlje,
want ik wist fan tomke noch har nêst,
noch klinkt har skerpe rop.
Ik rôle ’t ding wat fierderop,
hie neat noch yn de gaten,
mar ynienen seach ’k it rûne gat,
doe hearde ik har rop.
It nêst hong nuver op ’e kop,
gjin aaike rôle fierder
as de râne, mar it tomke fleach
wol fuort, fier klonk har rop.
Ik lit my hjoed net bûten sjen
en rôlje ek net fierder,
want myn tomme seit it romke neat…
’k bin moardner fan har bern.
* Foto ‘De rôle’
** Foto ‘Nêst mei aaien’
