oktober 27, 2016
It wie dy moarns myn paad, de Swette lâns, dêr’t wylgen krom fan waar en wyn, de tiden troch noch altyd op ‘e woartels bleauwen; se joegen amper skaad en fregen inkeld om in skepfol grûn om fêst te stean en sjoch… Ik seach mysels noch stean Der kaam dy moarns in stel |
oktober 27, 2016
Tusken ieuwenâlde muorren, Langstme nei it wide wetter Tusken ieuwenâlde muorren |