Archive for the Lyrysk Deiboek category

De Alumfûgel strykt de kleuren yn
’t patroan en makket him al klear:
fan ’t wrâldsje út oer dún en dyk
nei fierder, fleanend as in spear
yn  sinneskyn.

Noch wurdt it sicht troch Alum breed beheind,
sa no en dan in glim, troch ’t rút,
fan wite wolken, gjin ûntwyk,
yn djip fertrouwen op derút
nei ’t hiele ein.

De ein is tsjuster mei de stjerrekaart,
in skets yn ’t wenstige patroan
fan ’t eilânwrâldsje, gjin ûntwyk,
ek hjoed is hjir gelyk oan moarn:
noardeastpassaat.

Trije dagen sloech in rûge stoarm
de hurde Friezen út ‘e slomme,
sloech de needklok grut alarm:
‘De diken brekke, wol ferdomme!’

Friezen, like nochter as de dyk
as memme earm om Fryslâns polder,
laken har om ’t balten bryk:
‘Dit is by ús ferline kolder!’

’t Wetterskip sloech heech foar master op
mei bulten modder by de Potten,
mar de Burd kriich ’t op ‘e kop:
‘Wol nee, allinnich wiete fuotten.’

Trije dagen jouwe skippersrjocht,
dus hurde Friezen, lit ús farre,
want dat jout nêst need ek nocht,
foar ’t wetterskip ha wy al sparre.