Archive for the Lyrysk Deiboek category

Se fjouwerje troch ’t hiele lân
en wrinzgje har de strôte stikken
mei deselde gjalpen fan komsa,
elk bringt it eigen  punt ta stân,
want brún en swart, it bliuwe ikken.

Se bliuwe stean op ’t eigen plak,
de ien noch fêster as de oare,
elk wol graach it sterke foartou ha
en lûkt it spultsje ûnderdak
om dêrmei op syn heechst te scoren.

Se stoarje oer it hiele lân
en wat se sjogge, kin men witte
oan de kape foar de eachopslach,
gjin helder byld komt sa ta stân,
mar wa kin dêr hjoed noch mei sitte.

Ik seach him tusken oaren lizzen,
iendrachtich sa’t er altyd wie,
teminsten nei de namme,
mar hjoed wie ’t: nei it wurd de die,
sa koe men it wol sizze.

De stjoerhut waard twa meter rommer
en duorsumer troch glês en stiel,
want beide wiene hurder,
mar wêr wie noch de âlde siel
of seach ik it te somber?

’t Ferline wie fansels wol prachtich:
de beurtboat fan It Heidenskip,
fan hurde Friezen bliuwe
wy, hurd as stjoerhuthout… ferhip,
wie dat wol sa iendrachtich?