Archive for the Keunst category

It wetter fan de grêft leit net mear stil
te blinken yn de simmersinne
en de klok fan ’t weeshûs liedt net mear;
de nije tiid lei op syn wil:
dêr’t earst de brêge wie, raast no ferkear.

It hûs as achtergrûn fan ’t Haachsk toaniel,
de strjitten foarmje de kûlissen
en de spilers steane by de kraan
te hanneljen, want elk syn diel,
de lêsten sille se de wezen jaan.

De haadrolspilers binne net te sjen,
men fynt se achter de kûlissen,
want de boargers yn har kreaze klean
bespylje maatskippij en bern,
de lêsten ha it eigen strjitsje mar te gean.

* Jan ten Compe (1713-1761), sels grutbrocht
yn in weeshûs, dêr’t er ek syn oplieding krige,
skildere ‘It Diakony Alde Frouwe- en Bernehûs
yn De Haach’.
De belesting op ‘e fetten mei bier waard troch
it stedsbestjoer foar de wezen ornearre.

Rûk de kleuren fan de grienmerk,
rapen, prei en selderij,
de froukes mei in bleate hals
en hûnen, boartlik ien, de oare fals,
de fint dy’t miicht, twa muontsen yn in pij,
de kontekst libbensecht en stiensterk.

By it tichthûs wurdt hjoed slachte,
bargen, hynders en ek kij;
de messen fykje yn de hals,
it balten, skreauwen, flokken klinke fals;
de miger raast, syn woarstke komt derby,
omdat er op syn strieltsje langer wachte.

Op it poadium de sjonger
mei syn liet ek op papier:
in krimineel stiek yn de hals
fan ’t hoerke dat beskuldige him fals
fan stjitten as in dier, ’t wie stjerrend wier
en dêrnei hied er ek noch hynstehonger.

* Jan-Antoon Garemijn (1712-1799)
wie in Flaamske skilder,
dy’t syn hiele libben yn Brugge wenne.
Hy wie learaar oan en direkteur fan
de Akademy, wat him in protte opdrachten
fan de adel en de boargerij oplevere.