Archive for the Keunst category

Hoewol’t syn namme spriek fan ’t bern,
koe ’t oansjen lûdop sprekken lije,
kaam er oer as lang en stoer
en liet er ’t each nei boppen sjen
om him oan ’t himelblau te wijen.

De himel fûn er yn Parys
en ’t Frânske lân om yn te swalkjen,
swier wie ’t libben en in toer
om ’t moed te krijen yn de hys,
ûnwennich wied er nei syn folkje.

Mar yn de kleuren spriek er mei
de himel dy’t er heech ferrize
liet, in fier symboal fan oer-
al thús mei ’t folle langstme nei
it lân dat faak lei yn de dize.

* Johan Barthold Jongkind (1819-1891)
wie yn syn keunst in foarrinder
fan it ympressionisme.
Hoewol’t er in swier en iensum libben hie,
wie dat net te sjen yn syn skilderijen.

It hat wat fan in kapperssaak,
wol fier werom yn de histoarje,
’t moast mar koart, sa wie har wins,
doe koe de kapper krekt syn taak,
har oansjen moast feroarje.

’t Wie wol wat revolúsjonêr
hoe’t Frânske knippers ’t koarter diene,
’t libben wie hast by de grins,
Elisabeth wist hoe en wêr
en wa’t foar har ek giene.

De frou foar har hie ’t hier pikswart,
yn ’t needlot wie it har freondinne
dy’t al gie, wylst sy hie lins,
omdat har hier wie noch net koart
genôch om al dêrhinne.

Sy seach dy’t wachten efkes oan
en liet noch ’t wite oansjen skine,
mar gjinien fan har wie prins;
ien tûfe noch dan foel har kroan,
foar har de guillotine.

* Charles Rochussen (1814-1894) syn keunstwurk hjit
‘Madama Elisabeth fan Frankryk yn de konzjerzjery,
10 maaie 1794’.
Elisabeth wie de suster fan kening Lodewijk XVI.