Archive for the Keunst category

Wêrom sil ik sitten gean,
de holle djip foaroer
op ’t stompke fan de hân
om nei myn knollefoet te stoarjen?
Folle leaver wol ik stean,
wat skeelt my hjoed de kloer,
ik swalkje op myn knol troch ’t lân.

Hjoed sil elkenien him sjen,
myn skjinne biddelbrief
mei wurden yn ’t Latyn:
Gods leafde, jou my gau in jelmis,
sokssawat, oars giest ferlern,
want sjoch my net as dief,
ik kin rap hippe as in knyn.

Moarn sil ik wol sitten gean
op ’t drokste fan de merk
en tichtby it paleis:
‘Gods leafde, jou my gau in jelmis…’
Elkenien bliuwt foar my stean,
smyt rap wat yn myn flerk
en oaremoarn? Wer ûnderweis!

* Jusepe de Ribera (1591-1652)
skildere de ynvalide, jonge bidler yn Napels,
dêr’t er it grutste part fan syn karriêre wenne.
Hy hie in swak foar minsken yn de nederklits.

Hy waard berne yn Oostende,
dêr’t ek wurkfolk wenne, earm en djip
yn ’t lijen, dat heech oprûn
ta reboelje, sels de kening hie gjin grip
mear, mar de ein wie wer ellinde.

Skilder waard er, dat moast wenne
yn de wrâld fan hoe’t it wie en moast;
om’t hy de paden oprûn
fan reboelje, waard syn skilderstreek it koartst,
dochs hied er langstme nei erkenning.

Kristus liet er kleurryk komme
yn de haadstêd Brussel sa’t hy woe;
it folk dat mei Him oprûn,
song jûchheiend sa’t it op dy dei noch koe
oant by it krús it lûd ferstomme.

Heechop, sa woe hy ek sitte,
mar net heger, hingjend oan it krús;
it lok is mei him oprûn,
frijút fielde hy him op dy hichte thús,
in elk soe fan syn yntocht witte.

* James Ensor (1860-1949), tekener, skilder en etser,
waard oan it begjin fan syn karriêre miskend,
mar letter eare as in grut keunstner.