Archive for the Keunst category

De wolken wâlen, ingels fan it kommend kwea:
”t Sil net lang mear duorje,
dat jim rêde ’t net!’

De rispers bûgden, ha de skeaven rjochtop set:
‘Lit ús wrotte, skuorre,
tink net oan de lea!’

De bliksem sette ’t golle gea yn ’t skrille ljocht,
folge troch de twirren,
skeaven sloegen plat.

De rispers bûgden, troffen troch it tongerlot,
folge troch har bidden:
‘God hat ús besocht…’

It ljochtseizoen gie oer yn ’t sjongend ingellûd:
”t Sil net lang mear duorje
of dêr is it Bern!’

De bodders bûgden, ’t felle ljocht wie net te sjen,
glieden nei de skuorre,
tankjend: ‘God is goed…’

* Marcus Collin (1882-1966)
skildere yn de folkske tradysje
dy’t Akseli Gallen-Kallela yn
de Finske keunst yntrodusearre
hie.

It wie in moaie simmerdei
mei sinne op syn Finsk
sa tusken kym en senit yn,
te hjit foar iepen fjild en wei,
dus setten sy it sin
op baaie mei in suchtsje wyn.

Se rekken doe út al har klean
en rekten grutsk de lea,
it stal wie as in libbensbeam,
sa bleauwen se in skoftke stean
as Eva sûnder skea
noch, by it rûzjen fan de stream.

Nei ’t swimmen as in wetterslang
foarsei de loft it waar:
de bôge yn de folle fleur;
it ljochtsjen duorre like lang
as yn de klean, wol raar:
de blanke hûd kriich ek wer kleur.

* Jalmar Ruokokoski
skildere yn 1912
‘Baaisters’ en ‘De reinbôge’