november 13, 2016
fan Harry Kuyten* fan Jan Akkeringa**
Se wenne op ‘e Hearegrêft, dus moast se eptich rinne yn in wite jurk, mei ljochte hoed, net roppe, yn it praten sêft, gjin hân omheech by glimkegroet, want sa soe elk de âlders kenne. Mar doe’t se rekke út it sicht Se koe har mem dy deis net mear, * Harry Kuyten (1883-1952) ** Jan Akkeringa (1864-1942) |
november 13, 2016
fan Peter J. Sterkenburg*
De see dûkt út it tsjuster op as ’t earste ljocht strykt oer de kym en út ‘e fierte noeget al de rop: ‘Kom op, jim bea wie dochs om wyn?’ De float sylt noch mei sinneskyn De see lûkt oan in donker kleed, * Peter J. Slerkenburg (1955-2000) |