januari 7, 2021
fan Jacob Abels*
De jûn loek stadich nei de nacht,
wylst de rivier lei stil te blinken,
om’t de wyn him deljûn hie;
net alle seilen wiene strutsen,
om’t der noch in suchtsje stie.
Wa hie de wiisheid jûn yn pacht,
de fisker foar syn brea en drinken?
Wiisheid… wat er opdien hie
fan fisk, de kop yn ’t netwurk stutsen,
foardat hy oan ’t lûken wie.
Oars as de skipper op syn jacht,
romantysk driuwend op ’e winken
fan in twirke, dat wat hie
fan ‘dyn betsjoening wurdt ferbrutsen
as mear wyn oer ’t wetter giet’.
De wiisheid slacht op beide acht,
wol fisker en ek skipper skinke
fan syn oerfloed, sa’t ien gie
foar ’t netwurk en de oar net strutsen
hie, mar folge stille rie.
* Jacob Abels (1803-1866)
Skilderij ‘Wiid rivierlânskip mei sylboat’
december 24, 2020
fan Vincent van Gogh*
Har namme… Augustine Roulin,
de frou fan Joseph, dy’t de post
besoarget, ek dy fan myn broer,
ik bring him ek de skilderijen
foar Parys, ’t is beide nei it sin.
Mar is it Augustine nei ’t sin?
Sy sit allinnich op har post,
as kompensaasje kaam ik oer
en brocht har wat ferdivedaasje
mei ’t posearjen, dûbel hie it sin.
De bollen moasten der ek op;
de iere gasten foar de bloei
besoargje har grif op ’en doer
de fleur, lykas de skilderijen
my wat ljochter meitsje yn de kop.
Geduldich wêze, Augustine,
posearje komt ek foar de bloei
mei kleuren, dan is ’t wachtsjen oer.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘Portret fan Augustine Roulin’