maart 4, 2021
fan Vincent van Gogh*
Sy hat it wurd, it heechste,
mei de stipe fan de frije hân,
de oare hâldt him by de mouwe,
ek as stipe, want de grûn is hurd
en ûnegaal… sy ha in hechte bân.
Hy is net mear sa linich,
hat de eagen rjochte op ’e grûn,
omdat de frou yn him fertrouwen
hat, sa hâldt er beide wol oerein,
genietsjend fan de wûndermoaie jûn.
De beammen mei oliven
rûzje ’t wolkom, biede oan de frucht,
gjin slang krûpt oer de kromme tûken
as nei Eva yn it paradys…
troch ’t drokke praat ûntsnapt har soms in sucht.
Al is it mar in skyltsje,
foar de moanne jout it strieljend ljocht,
romantysk oant de fierste hoeken…
sy is stil, it lêste is krekt sein:
‘Hasto hjoed alris oan ús troudei tocht?’
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘Kuierjend pear by moanneljocht’
februari 25, 2021
fan Jheronimus Bosch*
Sjoch, bêste lju, wat ik hjir doch,
ik lit oan jim in dopke sjen;
wylst jimme achtslaan op ’e ûle
yn de koer, gean ik wol troch
mei wat ik sûnder dopke kin.
Sjoch, bêste lju, it is no fuort,
it foel net yn de ûlekoer,
ik ha it ek net yn de mûle,
want oars spuide ik raar guod
en wie myn demonstraasje oer.
Sjedêr, hjir ha ’k it dopke wer…
mynhear, jo bûge fier foaroer,
ik ha wol troch wat jo bedoele:
‘Gûcheljend is hy in stjer,
mar fan syn spul snap ik gjin moer!’
Sjoch, bêste lju, net achterom,
want oer de hollen fljocht gjin dop,
jim hoege ek net ta de ponge,
’k doch it inkeld foar de rom,
jild lit my kâld, no hâld ik op.
* Jheronimus Bosch (1450-1516)
Skilderij ‘De gûchelder’