september 24, 2016
fan Anthonie van Dyck* It gie om Edom hinne, de woestyn yn nei de see, it like op it paad werom, gjin útsicht op ’t oerfloedich stee, mar yn de hân in lege kom en alle dagen fierder rinne. ‘Wêrom moatte wy opklimme It kwea wie bard en slangen ‘Wêrom hawwe wy sa klage It kwea soe net lang bliuwe, * Anthonie van Dyck (1559-1641) |
september 24, 2016
fan Sebastiano Ricci*
Kadisj, hillich hûs, yn de woestyn, safier wie ’t folk al kommen, mar dochs, de smoar siet der wol yn, de wettersekken leech, ’t waard brommen: ‘Wiene wy mar smoard foar ’t antlit fan Mozes en Aäron foelen op ‘Nim de stêf mei nei de rots en praat, Kadisj, hillich hûs, hat wetter jûn
|