Archive for the Bibelbylden category

Skoanheit die it lûkje iepen,
mar liet Simson der net yn,
syn dochter libbe mei in oare,
ommers ’t wie al skoften lyn
en no al nacht, se lei te sliepen.

Simson flamme op fan grime,
sette foksen nei syn hân,
bûn twa by twa, in fakkel tusken
sturten, sa ûntstie der brân
yn ’t nôt, in lôge oant de kimen.

Skoanheit seach de Filistinen
kommen, allegearre poer
op ’t hûs dat twa kear brulloft fierde;
op ‘e nij in lôgjend fjoer:
wer twa dy’t âlen fan de pine.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Simson bedriget syn skoanheit’

detail

Doe gie it op ‘e brulloft oan
yn ’t selskip fan wol tritich maten,
Simsons breid siet op har hege troan,
hy hong om oer syn reis te praten:

‘Iten naam de iter mei
en swietens joech de sterke wei.’

Foar ’t selskip wie it riedsel dreech,
dochs woene sy de ynset winne,
dat se drigen har by heech en leech,
de breid koe net om Simson hinne.

’t Wie op ‘e sânde brulloftsdei
doe’t sy him op ‘e lije side
kroep en gûlend him har wierheid sei,
sa is er yn har falstrik gliden.

Krekt foar’t de sinne ûndergie,
kaam ’t selskip fan de tritich maten,
want mei ’t riedsel wie it út ‘e rie,
dus neat hie hy mear te bepraten:

‘Neat wat boppe huning giet,
sa swiet,
de liuw dy’t foar de sterke stiet.’

Doe sette Simson daliks ôf,
hat foar dy keardels pakken helle,
mannich neiste rekke yn de rou,
sa koe de dea oant tritich telle.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘De brulloft fan Simson’