Archive for the Bibelbylden category

Lit my op ’t lêst noch dit fertelle
oan de pakesizzers en myn soan,
omdat de jierren no swier weagje;
’t wurdt myn tiid, de ein komt der al oan,
ien hân kin no myn dagen telle.

Jeruzalem wurdt fan de ierde
fage, ‘k sjoch de timpel ek net mear,
it hûs fan God is net te rêden,
mar myn eagen sjogge ek de kear:
der wurdt wer boud yn better tiden.

Op Ninevé silsto net bouwe,
want de stêd giet plat, sa’t Jona sei,
dus moatte jimme gau ferhúzje;
gean nei ’t fiere Medië op wei,
op Sara’s âlden kinst fertrouwe.

Dat wiene Tobits lêste sinnen,
’t graven gie doe oer fan heit op soan,
syn âlden hat er dêr begroeven;
nei it tsjuster ljochte op de moarn,
it waard in dei om fier te rinnen.

* Ikoan ‘Tobit’

Mei iepen eagen hjir op ierde
rûn ik mei jim op om oan te sjen
hoe’t Tobit skrepte foar de minsken,
sa hat hy de eachopslach ferlern,
mar God seach oan syn goede dieden.

Mei Tobias ha ‘k ûndernommen
wat foar hannen wie op ’t libbenspaad;
de fisk om ’t kweade te ferdriuwen:
lever, hert en galle joegen baat,
it libben waard troch God ferromme.’

De mannen lieten har doe falle,
fol respekt foar ingel Rafael.
‘Oerein,’ sei dy, ‘om God te loovjen!’
Fuort wie hy yn minder as in tel,
earbiedich bûgden beide hollen.

* Rembrandt (1606-1669)
en Salomon Koninck (1609-1656)
Skilderij ‘Rafael giet by Tobit wei’